Home sweet home.....

Na een nachtrit met de bus van 10 uur kwamen we vroeg in de ochtend aan in Sintang. Omdat het donker was, hebben we nauwelijks wat gezien van het stadje. Lekker ons bed in, Nicky & Esther hebben ons de beste bedden gegeven. Nieuwe klamboe eroverheen en klaar om heerlijk te slapen. De volgende dag maar alles bij daglicht verkennen. Het huisje is heel fijn, het is klein, maar het is schoon. Jullie zullen al wat foto’s op mijn facebook hebben gezien, maar ik zal er nog een paar toevoegen. Net zoals als thuis, lime groenen muren! De eerste dagen in Sintang zijn we vooral bezig geweest met het ontmoeten van mensen. Langs de pastoren, broeders en vrienden. Ook hebben Geertje en ik ons aan het motorrijden gewaagd. Dit viel reuze mee! Ondertussen rijden we gewoon iedere dag zelf op onze eigen groene fysiotherapie motor. Echter moet je wel heel goed opletten, er zitten hier onwijs veel grote gaten in de weg. Daarnaast heb ik hier nog niks van verkeersregels kunnen ontdekken en wordt er links gereden. Maar als je gewoon ‘go with the flow’ doet, gaat het eigenlijk wel vanzelf. We geven hier nu 2 keer in de week therapie op vaste locaties. Op woensdagochtend zitten we bij de kliniek Gizi Buruk (centrum voor ondervoede kinderen) en op Vrijdag zitten we bij Karitas (Malariakliniek). Bij Karitas hebben we een mooie grote ruimte, met materiaal, bij gizi buruk helaas minder. Voor ons gaat de taak wel liggen om een grotere opkomst te hebben op de therapielocaties en in Januari een nieuwe therapielocatie te starten bij een Puskesmas (gezondheidscentrum). Daarnaast is het ook van belang dat we op de locaties een echte ruimte hebben om te behandelen. Dit is bij Karitas wel zo en bij gizi buruk niet. We merken dat esther en nicky super goed werk hebben verricht met de promotie. Echter is het nu wel echt zaak dat er kindjes consequenter gaan komen en de therapielocaties m.b.v. de lokale bevolking meer gaat draaien.

Na een klein weekje in Sintang geweest te zijn, stond ons eerste kampung bezoek op het programma. We zijn naar de kampung tibidah geweest. Met een oud busjes, 6 uur door het echte borneo rijden. Super mooie natuur, hele slechte wegen en een aantal dit ging maar net goed momentjes. Maar eigenlijk viel het me reuze mee, esther & nicky hadden ons voorbereid op het ergste. We mochten in het longhouse van de pastoor slapen. Ook heeft de pastoor savonds voor ons gekookt, wat vrij bijzonder is want eigenlijk koken mannen hier niet (laat staan de pastoor). De volgende dag heb ik meteen op het toilet kennis gemaakt met de gevolgen van het lokale eten van kalimantan ;-). Ik zal jullie de details verder besparen maar ik had 3 dagen geluk. Alles wat ik at kwam er ook weer uit. Echter mocht dit de bijzondere beleving van een kampung bezoek niet verpesten. Voor het eerst gemandiend (douch) in de rivier met een douch sarong (doek). Best lastig als je daar mee gaat zwemmen want er komt dan allemaal lucht onder (weer een leermomentje ;-)). We hebben tijdens ons kampung bezoek een presentatie gegeven voor genodigden van de pastoor. Er was hierbij ook een presentatie over malaria en TBC. Goed om eens te horen wat deze mensen de lokale bevolking vertellen. Jammer dat ik echt op dit moment nog zo weinig van de taal begreep ;-)... Ook hebben we een presentatie op de SMA (middelbare school gegeven). Het was heel leuk om te zien hoe de meiden dit doen! Heel goed ook. Daarnaast hebben wij ons vanaf het begin al voorgesteld en kunnen we ons verhaaltje steeds een beetje uitbreiden. Maar wat vooral leuk was dat via een leerling en via een andere man die die bij het gezondheidscentrum werkte twee kindjes hebben gezien. Het ene kindje heeft verlammingsverschijnselen en het andere kindje een ontwikkelingsachterstand. We hebben ze beide oefeningen meegegeven en doorgenomen. Geertje en ik komen hier in Januari weer terug en dan kunnen we kijken of ze vooruit zijn gegaan. Als ze hebben laten zien dat ze gemotiveerd zijn, kunnen we wellicht nog meer voor ze betekenen en kunnen ze eventueel ook naar sintang komen voor meer therapie. We hebben dit succesvolle bezoek afgesloten met een boottochtje met de pastoor en zijn vrienden over de rivier. Dit was zooo mooi... Echt het wilde borneo wat je nooit zal zien als je rondreisd. Na 3 dagen zijn we weer teruggegaan naar sintang. We gingen nu vooral heuvel af, waardoor we 2 uur sneller thuis waren. Thuis mochten we de volgende dag meteen weer aan de bak met het geven van workshops bij Akper. Dit is een school in Sintang waar studenten opgeleid worden om in de gezondheidszorg te gaan werken. Dit was hartstikke leuk, we begonnen de eerste dag met de theorie. De tweede en derde dag vooral praktijk. We hebben o.a. samen met de studentes zelf hulpmiddelen gemaakt. Heel leuk om te zien hoe enthousiast ze waren. Daarnaast hebben ze geertje en mij veel woordjes geleerd, en wij hun natuurlijk nederlandse woordjes. Zaterdag was de dag van het afscheidsfeestje van Nicky en Esther en ons welkomsfeestje. We zijn de hele dag in de weer geweest met boodschappen doen en eten klaar maken. Zo hebben we pannenkoeken gemaakt en pasta (dit eten ze hier nooit). Het was erg gezellig. Zondag hebben we rustig aan gedaan en eigenlijk waren we zo moe dat we vooral gechilld hebben. Geertje en ik hebben samen wat shirtjes geshopt en wat gedronken bij de rivier. Een hele beleving weer om zelf op pad te gaan met de motor. Maar je merkt na 2 weken dat alles wel meer op zijn plaats begint te vallen. Ook merkte we dat met 4 meiden constant op elkaars lip ook wel even genoeg was. Dus het was heerlijk om eventjes met zijn tweetjes op pad te gaan. Vandaag (Maandag) zijn we gestart met een nieuwe workshop op STIKes, een school met studenten in opleiding als verpleegkundigen en gezondheidsmanagers. De mensen die later misschien ook wel in de kampungs (omliggende) dorpen aan de slag gaan. Heel belangrijk om deze doelgroep te blijven te informeren. Eigenlijk weet niemand hier wat fysiotherapie inhoudt. Het is ook leuk om te zien hoe na 3 dagen workshops het balletje begint te vallen. We hebben dinsdag en donderdag nog 2 workshop dagen voor 2 klassen. Elke workshop duurt 2 uur en geertje en ik mogen steeds wat meer voorlezen. Op de taal kom ik straks terug. Woensdag vieren we Nicky's verjaardag want die wordt 25. We hebben s'ochtends therapie en smiddags gaan we bij het zusterhuis lunchen en daarna bij de pastoor op bezoek. Pastoor Maessen woont in kobus, een mooi groot huis met longhouse. Bij zijn huis is een hele mooie tuin, maar ook een oerang oetang opvang. We gaan op Nicky haar verjaardag dus met de apen spelen. Helaas mag ik hier geen foto's van op internet zetten, omdat dit wordt gefinancierd door organisaties uit Nederland en ook sponsoren uit Amerika. Thuis zullen jullie de foto's vast wel zien. Voorderest hebben we het weekend nog om wat laaste vragen te stellen. Maar Nicky en Esther gaan vooral op pad om iedereen gedag te zeggen. Dit is ook wel lekker van geertje en ik moeten nog een werkplan maken en het is ook wel lekker om wat meer tijd met zijn tweeen te hebben. Daarnaast hebben we ook al veel mensen ontmoet en moeten we onze volgende week maar eens rustig gaan indelen.

We hebben ook al gemerkt dat een taalcursus van 2 weken of zoals ik 2 dagen, veel te weinig is. Hier in Kalimantan wordt er toch wel met een klein dialect gesproken soms en heel snel. Met een woordenboek in de hand proberen geertje en ik ons te redden tussen iedereen. Ondertussen ben ik beste vrienden geworden met mijn kamus (Woordenboek). Ondertussen ben ik ook veel meer thuis in de hierachie van de kerk, bid ik regelmatig mee. Heb ik geleerd dat als je bij mensen op bezoek gaat, het onbeleefd is om niet te eten en je er minimaal 2 uur zit. Het is heel normaal om daarna nog naar 3 andere huizen te gaan, en nog meer te eten. Je moet dit dus heel tactisch met kleine hoeveelheden indelen. Mensen eten hier vooral nasi en kip. Er is weinig groenten, ook zitten er weinig voedingstoffen in. S'ochtends eten we wel brood, maar ook hier zit eigenlijk niks in. Geertje en ik hebben wel een broodrooster gekocht en eten nu elke ochtend geroosterd brood met chocoladepasta of hagelslag. (lekker hollands!!:-). Maar heerlijk ter afwisseling van de rijst en kip. Ik moet wel zeggen dat ik hier heerlijk eet ondanks dat het veel van hetzelfde is. Ik merk dat alles in Sintang heel puur is. Het eten, maar ook de mensen, iedereen is zo aardig en wilt je helpen. Je moet alleen oppassen dat je niet zomaar iets toezegd. Want iedereen houdt hier zich aan je woord. Ook heb ik nog een nieuwtje en dat is dat ik hier getrouwd ben ... Dit is vooral om alle andere mannen op afstand te houden. Want als blanke ben je er gewild en reuze interresant. Daarnaast als Jasper langskomt mag hij anders niet bij ons in huis slapen. Maar het is wel even wennen dat ik de hele tijd over my husband moet praten ;-). Over my husband gesproken, shenna en jasper komen ons opzoeken met kerst!! :-) Ik kijk er nu al naar uit. We blijven eerst een aantal dagen in Sintang en vieren hier kerst, daarna gaan we naar een grotere stad in Indonesie of Maleisie om oud en nieuw te vieren(met zijn vieren) en daarna gaan Jasper en ik lekker samen op vakantie. Leuk vooruitzicht, heel veel zin in, maar eerst nog heel veel andere dingen hier te doen.

Nu na 2 weken en een beetje merken Geertje en ik dat we wel klaar zijn om te gaan beginnen. Nicky en Esther hebben een super goede overdracht gedaan en het is nu ook nog erg gezellig. Maar we kijken er naar uit om ons eigen leven hier op te bouwen en niet meer hun leven hier te leven...
Dus nog even genieten met zijn vieren, nog veel vragen stellen en dan op naar ons avontuur!

Ik hoop dat ik nog wat foto's online kan zetten en dat het verhaal nog een beetje logisch is. We maken hier zoveel mee, ik weet zeker dat ik nu het een en ander vergeten ben te vertellen. Vanaf volgende week is het ook wat makkelijker om een skypdate te maken omdat we niet meer met zijn vieren 1 laptop hoeven te delen.

Hele dikke zoen vanuit Indonesie! Ik zie mijzelf hier zeker 9 maanden wonen!

X Dorith