Nog 2 nachtjes slapen....

Kuching, Chinees Nieuwjaar, Kampung Pelimping, Nieuwe therapie locatie, Kabaya, Alleen in Sintang, Pontianak, Ulang tahun(verjaardag) en dan......!!!!!!!!!!!


Het is een feit, we zijn over de helft en dat betekende dat we een nieuw visum in Kuching mochten gaan halen voor de komende maanden die gelukkig nog volgen. Een heerlijk weekend met wat meer luxere faciliteiten hadden we voor de boeg. Allebei heel veel zin om er een leuk weekend van te maken en ook wel naar uitgekeken. We zaten in een leuk backpackers hostel, met een warme douche! Het hele weekend heerlijk gegeten, geshopt, wijntjes gedronken en nog een bezoekje gebracht aan het Bako National Park. We wilde hier graag de neusapen ‘spotten’, maar helaas zij ons niet.. Wel mooi ander wild gezien. Heel bijzonder om het verschil te zien tussen het maleisische en het indonesische deel van Borneo. Je gaat de maleisische grens over en iedereen spreekt iedereen Engels, zijn er goede wegen en je komt in een schone stad. Na een succesvol, snel bezoek bij de ambassade, wat echt niets voorstelde mochten we weer terug naar Sintang. Stiekem na zoon weekend heeft de kapotte weg, niemand die engels spreekt en terugkomen in Sintang ook wel weer zijn charme. Om vervolgens volgend weekend naar de kampung te gaan. Waar je op de grond slaapt, er weinig tot geen water is om te douche. Ikan bakker (gebakken vis), gemaakt op een zelfgemaakt vuurtje, garnalen en slakken uit een riviertje zeefen om ze vervolgens de bakken, spoedcursus rubber uit de boom tappen.. Ook nog twee kindjes behandeld in de kampung.
Weer terug naar Sintang voor therapie, wat lekker doorloopt. De nieuwe locatie(puskesmas) is erg leuk, goede samenwerking met de doktoren en sinds we begonnen zijn elke week wel minimaal 2/3 patientjes met uitschieters tot 5/6. Een presentatie gegeven voor alle medewerkers van de Puskesmas, in vlotter indonesisch dan een paar maanden terug. We zijn o.a. bezig om voor een kindje een hartoperatie in Jakarta te regelen en al 6 weken aan het gipsen met een jongen van 5 maanden oud met klompvoetjes. Het weekend daarop waren we uitgenodigd door de buurman om de bruiloft van zijn familie van dichtbij mee te maken. Onze eerste moslimbruiloft, waarmee we de hele dag meemochten. We mochten allebei een super mooie Kabaya (tradiotionele jurk aan) en werden opgemaakt en ons haar werd gedaan. In de ochtend eerst de plechtiging, waar de twee families in een huis met een scheidingslijn tegenover elkaar zitten. Samen bidden, huwelijkskado’s verekenen en pas de allerlaatste 2 minuten van de plechtiging wordt de bruid opgehaald door haar toekomstige echtgenoot, om haar handtekening te zetten. S’middags nog een receptie, met veel eten en we hebben nog een dansje gedaan(dit is ons excuus om onder het zingen uit te komen). In Indonesie komt iedereen naar een bruiloft om te eten en gaat na het eten direct weer weg. Het was een hele bijzondere dag om mee te maken!

Daarna was het tijd om Geertje naar het vliegveld te brengen, om haar Familie in Bali op te gaan zoeken. Dat betekende voor mij, de komende zestien dagen alleen in Sintang. Eerst zag ik er best wel even tegenop, maar eigenlijk na een dag gewend te zijn(mezelf even een schop onder mijn kont te geven), kom je erachter dat we hier toch wel een heel leuk netwerk met lieve vrienden hebben opgebouwd, er nog heel veer achterstallig werk ligt en ik mij geen moment hoef te vervelen. Een week vol met sport, met vrienden lunchen en eten s’ avonds, langs bij de zusters en veel kindjes behandeld en regelzaken! Goed voor mijn indonesisch... Weer een wijze les dat ik mij dus ook prima hier in mijn eentje kan redden. Na de therapie op Donderdag was ik uitgenodigd om mee te gaan naar Pontianak, met de familie van vriendin. Voor de trouwerij van Feron haar zus, een katholiek huwelijk. Na een vermoeide week, met de taksi naar Pontianak. Een taxi klinkt heel luxe, maar doordat de weg hier heel slecht is en er weinig vering in de taksi en je kan niet slapen. Tien uur lang, na een drukke werkdag, met drie zieke mensen van de 7 in een auto, was een eenmalige actie. Laat aangekomen, om de volgende dag weer vroeg op te staan om een dag te ‘Jalan Jalanen’ in Pontianak (dit betekent dat je ‘ergens’ naar toe gaat, maar als een jongen het aan je vraagt, kan het ook zijn dat hij met je op ‘date wilt). Heel leuk dat de meiden mij Pontianak hebben laten zien en ik eens wat anders heb gezien dat alleen de megamall, ook al blijft yoghurtijs bij een bezoekje aan de megamall mijn favoriet! In dit geval was het, het longhouse, het evenaarsmonument wat precies om 0 graden ligt en de universiteiten waar ze gestudeerd hebben. De volgende dag was de trouwerij, in een katholieke kerk, dit keer in Batik. Wat een verschil tussen twee bruiloften, twee geloven en twee verschillende inkomensklassen. Veel zorgzaamheid van de familie en twee gezellige dagen. Daarna ben ik naar het Bruderann gegaan, waar ik al veel te lang niet geweest was. Nog twee heerlijke dagen, o.a. meegeweest met de bruder naar de finale basketbal van zijn school, na de spa geweest voor een massage, met een ander vriendinnetje naar de bioscoop in de megamall geweest. Hoe leuk kan een bioscoop weer zijn na zoon lange tijd! Oja, ik zou hier ook komen om uit te rusten... Niet gelukt!!  Op Maandag nog zaken voor mijn visum geregeld en voor een patientje spalkjes laten maken in het revalidatiecentrum en s’avonds weer terug naar Sintang met de bus en de hele nacht geslapen (maar dit kwam misschien ook wel door de vermoeidheid).

Om 5 uur s’ochtend aangekomen in Sintang en JARIG!!! Toch eerst nog even mijn bed in voor een paar uurtjes. Daarna met taart naar de zusters om mijn verjaardag te vieren. Super lief, de zusters hadden speciaal gekookt en o.a. frietjes en kip gemaakt met als thema een internationale lunch voor mij gemaakt. Gezongen en taart gegeten op indonesische wijze, heel leuk! In de middag naar de pastoor geweest, waar we een borrel op mijn verjaardag hebben gedronken, ook met David (die zelfs een fles wijn had voor mijn verjaardag). Als kado een tradiotionele geweefde doek door de Dayak(originele inwoners) uitzoeken uit zijn collectie met een officieel certificaat. Heel erg blij mee! S’avonds werd ik nog verrast door vriendinnetjes met taart, kadootjes en zijn we gaan eten. Een hele leuke bijzondere verjaardag..ontzettend verwend, van te voren totaal geen verwachtingen(verjaardagen worden hier niet uitgebreid gevierd) en zoveel lieve vrienden hier die mijn verast hebben. En niet te vergeten alle lieve berichtjes uit Nederland, waardoor ik mij nog meer jarig voelde! Dank jullie wel!!

Nou sluit ik af met nog twee nachtjes slapen, en dan.....................................Geertje weer terug en ..... MAMA EN CHRISSY IN SINTANG!!!