All my bags are packed, am i ready to go?

De laatste drie weken in Sintang, wat ga ik daar over schrijven. Voor mijn gevoel was het een grote rollercoaster die maar door bleef razen. Geertje en ik zijn samen naar Pontianak gegaan om de 'nieuwe indonesiegangers' op te halen. Na een kennismaking met pontianak, het eten van ijsjes, pizza en het voorstellen van iris en Luuk aan alle belangrijke contacten en vrienden in Pontianak, voor de laatste keer met de bus naar Sintang. Eigenlijk zijn we deze drie weken vooral bezig geweest met rondtouren door Sintang en zorgen dat ze zoveel mogelijk belangrijke mensen/contacten en vrienden ontmoeten. Het leren van de wegen, het oefenen op de brommer, het geven van presentaties op de universiteit, nog wat fysiotherapeutische basisvaardigheden overbrengen. Genoeg te doen in drie weken, met aan het eind een voldaan gevoel. Daarnaast betekende het voor ons dat we afscheid moesten gaan nemen van onze vrienden. Ik dacht dat ik slecht in afscheid was, maar Indonesiers kunnen ook geen afscheid nemen. Tot in de laatste week, elke keer dat je afscheid genomen dacht te hebben, kwamen ze de volgende dag nog een keer langs of wilde ze weer lunchen of dineren. Heel erg leuk en gezellig, wat er in resulteerde dat wij gewoon helemaal vol zaten. Zoals traditie hebben we ook een welkom/goodbye party gehouden in Sintang waarbij we al onze vrienden uitgenodigd hebben om ze te bedanken. Geertje en ik hadden geregeld dat we dit samen met de verjaardag van Pastoor Maessen konden vieren in zijn prachtige huis met tuin bij Kobus. Dit was een groot succes, er was heerlijk eten, bijna iedereen was gekomen. Het leuke was normaal gesproken gaat iedereen na het eten direct naar huis, maar deze keer bleven veel mensen hangen. Ook iedereen was gezellig met elkaar aan het praten. Het leek bijna een 'gezelligindekeuken' verjaardag in Nederland. Nogmaals heel uitzonderlijk voor in Indonesie en super leuk. Eigenlijk heb ik mij de laatste drie weken zo geliefd gevoeld, zo veel kadootjes gekregen, iedereen wilde op zijn manier afscheid nemen en heel erg genoten! Ook op onze allerlaatste ochtend in Sintang kwam iedereen nog thuis langs met dozen koekjes en zelf op het vliegveld werden de laatste kado's ons nog toegestopt. Zo lief!! Aangezien we de hele week bezig zijn geweest met afscheid nemen, waren we ergens ook wel opgelucht toen we in het vliegtuig zaten. Ook totaal uitgeput. In pontianak hadden we ook nog het een en ander te doen. Ons paspoort opgehaald, nog een ijsje met de broeders gegeten en daarna afgesloten in de pizzahut ook samen met een heel bijzonder iemand voor mij. Daarna was het tijd om ook afscheid van Geertje te nemen. Hoe nuchter we ook zijn hebben we elkaar een dikke knuffel gegeven en gezegd dat we elkaar in Nederland snel weer gaan zien. Ook deze drie weken hebben we ons gerealiseerd wat een top tijd we samen hebben gehad en hoe we het getroffen hebben samen. Ik ben het weekend in Pontianak gebleven en heb heel erg genoten van het laatste weekend met zijn tweeen in Indonesie. Echter was het afscheid ontzettend lastig en heb ik mij een tijd niet zo leeg gevoeld. Maar ook *diesuperlieveleukejongenwaarikallangetijdontzettendgekopben gaat naar Nederland komen. Op maandagochtend ben ik dan ook naar Langkawi vertrokken. In mijn hoofd klinkt het favorieten karaokeliedje van geertje en mij: All my bags are packed, I am ready to go (hier was ik helaas niet zo zeker van). But i am leaving on a jetplane, Dont know when I will back again. Oh babe i hate to go.. (dit was overigens niet ons favorieten nummer vanwege het hoge muziek en kwaliteitsniveau, maar een goede houseversie die makkelijk mee te bleren is en het altijd goed doet als eerste nummer om een feestje te bouwen).
Anyway: Ik denk dat je op sommige momenten nooit gaat weten of je er klaar voor bent. In de laatste week in Indonesie wist ik dit zeker niet, echter... Er is maar een optie en dat is gaan en het uitproberen. Ik heb geleerd om vertrouwen te hebben en te geloven in de toekomst die je wilt. Een uitdaging, maar sommige dingen gebeuren met een reden...

Bij aankomst in Langkawi heel veel regen maar een leuk hostel. Het heeft mij even tijd gekost om om te schakelen, maar nu trek ik al een aantal dagen met een vaste groep backpackers op en vermaak ik mij best hier. Uitslapen/zonnen/ iland hoppen/snorkelen met de scooter het eiland verkennen, echt even vakantie(en heel goedkoop vanwege de dutyfree regels op het eiland). Zaterdag ga ik op weg naar Vietnam waar ik Shenna in het hostel ontmoet. Erg veel zin om samen te gaan reizen. Ook het besef dat ik over 7 weken weer in Nederland ben dringt nog niet helemaal tot mij door..

Ik weet nog niet of ik nog een update ga schrijven tijdens het reizen in Vietnam/Laos/Cambodja. Misschien wel, misschien niet... Anders probeer ik om een laatste verslag te schrijven als ik weer terug ben in Nederland. Aan de andere kant dan kan ik jullie ook weer 'live' over mijn avonturen vertellen.

Met heel veel liefs en een dikke kus,

Dorith